τους νέους για να τους εγγράψει, όχι μόνο τους ζητά πανεπιστημιακούς τίτλους και προϋπηρεσία, αλλά ζητά να εργάζονται σε συνθήκες πλήρους απασχόλησης επί μία τριετία τουλάχιστον. Κάτι που είναι πρακτικά αδύνατο για οποιονδήποτε δουλεύει επί χρόνια, μπορεί και δεκαετία με μπλοκάκι.
»Το τραγικό είναι πως όχι μόνο οι συνάδελφοί μας μένουν ασφαλιστικά ακάλυπτοι, αλλά -ενώ είναι και συνδικαλιστικά απροστάτευτοι- οφείλουν να κατε- βαίνουν σε κάθε απεργία υπό την απειλή ότι, αν κάνουν διαφορετικά, δεν θα γίνουν ποτέ μέλη της ΕΣΗΕΑ! Κι επειδή δεν μπορείς να εξασφαλίσεις μια σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς αποδοχές, μετατρέπεσαι σε πολυεργαλείο, κατακερματίζοντας την εργασία σου σε πολλαπλές επισφαλείς ταχύτητες, δουλεύοντας ταυτόχρονα σ’ ένα site για 400 ευρώ, σ’ ένα περιοδικό για 300 και σ’ ένα ραδιόφωνο για 500, ενώ αν χρειαστεί κάνεις και μια διόρθωση ή σηκώνεις και τα τηλέφωνα. Πώς να ανθήσει η εξειδίκευση και η δημιουργικότητα σ’ αυτές τις συνθήκες; Περιορίζεσαι σ’ ένα “copy & paste” από τα πρακτορεία και τα δελτία Τύπου. Και πώς να αρθρώσεις τη λέξη “απεργία”, πώς να αντιτείνεις “Αυτό δεν το γράφω, γιατί συνιστά διαστρέβλωση της πραγματικότητας”; Οταν κινείσαι στις γκρίζες ζώνες της εργασίας και στη σφαίρα του αοράτου, με ένα σωματείο που διατηρεί πεισματικά κλειστές τις πόρτες του, χωρίς βήμα θεσμικής εκπροσώπησης, η υπεράσπιση εργασιακών δικαιωμάτων και δεοντολογικών αρχών είναι αδύνατη.
»Σ’ αυτές τις συνθήκες αποφασίσαμε να συγκροτήσουμε την Πρωτοβουλία Νέων Δημοσιογράφων – Εργαζομένων στα ΜΜΕ ως μία ανοιχτή, δημοκρατική, πολυμορφική κίνηση, που στοχεύει στην ενημέρωση, στην οργάνωση, στην οικοδόμηση ενός δικτύου αλληλεγγύης, αλλά και στην ένταση των πιέσεων με συντεταγμένο τρόπο στην ΕΣΗΕΑ, ώστε να μετατραπεί σε ένα ανοιχτό, ζωντανό και διεκδικητικό σωματείο. Εν τέλει, είναι η μοναδική προοπτική για να διασφαλίσουμε την αξιοπρέπεια των δημοσιογράφων, αλλά και την ποιότητα της ενημέρωσης που έχει ανάγκη η κοινωνία».
http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/
.webp)
